The Debate about Discipline: Arguments and Evidence
Die regte agent van verandering was nie die Protistantisme nie, maar Humanisme.
Religie was verseker ‘n baie kragtige vorm van dissipliene in die vroee moderne era, maar defnitief nie die enigste vorm daarvan nie.
Ecclesiastical Discipline: Lutheran, Catholic, and Calvinist
In die gereformeerde kringe was die sosiale strukture baie meer gedissiplineerd omdat dit baie meer omvattend, geografies asook sosiaal. Die strukture wat die kerk in plek gestel het, het hiervoor gesorg wat sinspeel op die vroere genoem word van sosiale dissiplinering.
Calvinistiese dissiplinering in kontras met Katolieke dissiplinering het baie meer gefokus op sosiale dissiplinering as wat daar gefokus was op toorkuns en uitsprake teen die kerk deur die Katolieke. Die Calviniste dissiplinering het gefokus op sosiale onderwerpe; seks, aanranding, dronkenskap, bankrotskap, ens.
Daar is ‘n groeiende liggaam van akademiese navorsing wat bewys dat kommunale vorme van dissiplinering meer effektief is as die hirargiese tiepe, omdat daar meer oe oor die mense gehou word en dit ook dieper/meer effektief/in waarheid na die mense gekyk kan word.
Social Discipline: Religion, the Reformation, and the Restructuring of Poor-Relief
Vir Luther was sy siening van armoede verligting gegrond in sy verstaan van genade, wat ook sy teologie ander gemaak het as die van die Katolieke Kerk. Omdat ‘n gelowige gered word deur geloof eerder as deur werke het Luther geargumenteer dat om in armoede te leef nie ‘n teken is dat jy nie ‘n gelowige is nie, en ook dat as jy vir die armes gee dit ook nie jou kanse tot die hemel gaan vermeerder nie.
Die armoede verligting wat geinstitusionaliseer geraak het met tye het gevra dat elkeen wat gehelp word deur die institusie ‘n spesiale balkie moet dra sodat identifikasie deur die instansie makliker sal kan geskied. Die gevolg daarvan is dat die instansie die wat arm is daar hou deur hulle deur die samelewing te kontrolleer en te brandmerk in effek dat die samelewing hulle as arm sien en nooit as meer as dit sal sien nie.
Wat interessant is, is dat in 1523 het die staat van Frankfurt vereis dat alle bedelary gestaak word en dit onwettig verklaar word. Die kerk het dit dan ook so teologies verdedig om saam te stem met die besluit van die staat. Die interessante deel is die dat die kerk saam met die staat gestem het, maar ook uit hul eie uit ‘n gemeenskaplike fonds gestig het om te help met die armoedeverligting. Dus so kon die staat niks teen die kerk hou nie, want hy het saam met hom gestem en die verligting het buite die kerk geskied deur inisiatief van binne die kerk. Die dubbelsinnigheid is duidelik sigbaar.
Daar was ook “skole” gestig ook “hospitale” genoem, waar haweloses, prostitute, en bedelaars ingeneem is. Hulle is dan na omgesien, maar hulle is ook geforseer om werk te verrig vir die omsien wat hulle ontvang het, wat deel uitmaak van ‘n morele en spirituele hervorming. Die vraag kan gevra word of die kerk ‘n groter saak gehad het om die ‘unruly’ van die samelewing te dissiplineer, of om die armoede te verlig.
Pullen is van mening dat die ware fors agter die sosiale hervorming ‘n ekonomiese krises en seviele humanisme was, eerder as religie.
Conclusion
p115: opgesom in een woord. Dissipliene.
Comments